از سپیده دم، انسان برای بیان احساسات خود – احترام، ترس، تحسین – تصاویری از حیوانات ایجاد کرده است.
یکی از قدیمی ترین مواد برای خلق این آثار زغال سنگ بود، از نقاشی های صخره ای در غارها تا امروز، طراحی زغال چوب روشی بسیار محبوب برای بیان هنری باقی مانده است.
زغال چوب طبیعی را می توان به دو دسته تقسیم کرد:سخت (ساخته شده از تراشه های چوب زغال شده)، نرم (این یکی از شاخه های نازک مخصوص انتخاب شده از نمدار، انگور یا بید تهیه می شود و در هنگام احتراق با دسترسی محدود به هوا ایجاد می شود).
تکنیک زغال سیاه قلم عمدتاً برای طرح ها و کارهایی استفاده می شود که نیازی به نقشه برداری دقیق از بسیاری از جزئیات ندارند.
پرتره های بزرگ، بازنمایی های معماری یا طبیعت بی جان اغلب به این روش انجام می شود.
زغال چوب کار سریع، رایگان و روان را فراهم می کند، می توان آن را برای رسیدن به اثر مورد نظر لک کرد.
همچنین حذف ضربه های غیر ضروری با دستمال کاغذی یا پاک کن مخصوص نان بسیار آسان است.
در صورت نیاز به ترک یک خط ضخیم، سخت و مشخص تر، از کاربید استفاده می شود (زغال سنگ خرد شده با خاک رس مخلوط شده و یک عامل اتصال دهنده، سپس فشرده می شود).
بسته به اثر مورد نظر، انواع مختلفی از کاغذ نیز استفاده می‌شود – از بافت برجسته‌تر برای کارهای کلی‌تر تا بافت نرم برای کارهای واقعی‌تر.
برای تعمیر نقاشی، فیکساتورها اغلب برای محافظت در برابر به اصطلاح “افتادن” استفاده می شوند. زغال چوب اغلب با مواد دیگری مانند گچ یا پاستل ترکیب می شود (اگر از پاستل استفاده می شود، ما قبلاً در مورد نقاشی صحبت می کنیم).
تقریباً هر متخصص در طراحی یا نقاشی استفاده از زغال سنگ را یاد می گیرد.
نه تنها مهارت‌ها را بهبود می‌بخشد، بلکه می‌تواند در آینده به‌عنوان غنی‌سازی پالت وسایلی که در دسترس هنرمند است مورد استفاده قرار گیرد.
به همین دلیل، بسیاری از هنرمندان شناخته شده حداقل طرح های زغالی را در خروجی خود دارند.