اگر زنبورها لانه زنبوری را در دو انتها (در قسمت فوقانی و روی عضو متقاطع پایینی قاب) در طول کشش سلول ها مسدود کنند، لانه زنبوری که نمی تواند در صفحه طولی خود بلغزد، تا یک بار محدود مقاومت می کند.
سپس جزء غیر محوری آن به طور نامحسوس شروع به خم کردن آن می کند.
وضعیت ناپایدار می شود و شانه تغییر شکل می دهد، حتی در جهت عرضی، برآمدگی هایی در قسمت پایین شانه ایجاد می کند که خطر مرگ زنبورها یا ملکه را در حین استخراج از کندو ایجاد می کند.
به عبارت دیگر، هرچه کندوی عسل شیراز طولانی تر باشد، بار کمتری برای تغییر شکل آن لازم است.
به همین دلیل است که این پدیده فقط در لانه رخ می دهد و نه در سوپر، حتی اگر شانه در دو انتها مسدود شده باشد.
اگر یک انتهای شانه آزاد باشد، فقط تغییر شکل در جهت طولی شانه (کشش سلول ها) وجود دارد و آن گشتاور خمشی اضافی ایجاد نمی شود که باعث تغییر شکل شانه در جهت عرضی شود.
زنبورها 25 میلیون سال پیش روی زمین ظاهر شدند و قبل از اینکه هوموساپین ها این پدیده را مطالعه کنند، از قبل از این واقعیت آگاه بودند.
این توضیح می‌دهد که چرا زنبورها شروع به ساخت شانه‌ها از بالا می‌کنند و آنها را فقط در زیر اتاق زیر شیروانی در پناهگاه‌های طبیعی یا زیر بند بالایی قاب‌ها در کندوهای منطقی مسدود می‌کنند.
لانه زنبورهایی که زنبورها می سازند هرگز به کف پناهگاه طبیعی یا لت های زیرین قاب ها در کندوهای منطقی برخورد نمی کنند، حتی زمانی که فاصله بین لت های پایینی قاب ها و پایین کندو را به گونه ای افزایش می دهند که به دست آید. تهویه بهتر
در بسیاری از جلسات، من همیشه به زنبورداران توصیه کرده ام که برای مقابله با واروآ، ورقه مومی را با تکیه به میله متقاطع پایینی قاب نصب نکنند.
حتی اگر سلول‌های پهپاد در قسمت پایینی لانه زنبوری ساخته شوند، آسیبی که واروآ وارد می‌کند به وضوح کمتر از آسیبی است که ما در کندوها ایجاد می‌کنیم، زمانی که ساخت لانه‌های زنبوری تغییر شکل یافته مورد علاقه است.