در سال 1892، 9 شرکت کوچک تولید لاستیک ادغام شدند و شرکت لاستیک ایالات متحده را تشکیل دادند.
از جمله آنها، شرکت کفش لاستیکی متالیک گودیر بود که در دهه 1840 در ناگاتاک، کانکتیکات، اولین صاحب مجوز فرآیند ولکانیزاسیون چارلز گودیر، سازماندهی شد.
در حالی که Plimsolls برای نزدیک به شش دهه در صحنه بود، ولکانیزاسیون یک بازی برای کفش های بوم کف لاستیکی بود.
از سال 1892 تا 1913، بخشهای کفش لاستیکی U.S. Rubber محصولات خود را با 30 نام تجاری مختلف تولید میکردند.
اما این شرکت تصمیم گرفت مارکهای خود را تحت عنوان کفش نایک تجمیع کند.
مورد علاقه اولیه Peds بود، از لاتین برای پا، اما شرکت دیگری قبلاً مالک آن علامت تجاری بود. در سال 1916، انتخاب به دو گزینه نهایی رسید: ود یا کید.
صدای “ک” برنده شد و کیدز متولد شد. در همان سال، Keds کفش ورزشی قهرمانی زنانه خود را معرفی کرد.
Keds برای اولین بار در سال 1917 به عنوان کفشهای کتانی روی بوم به بازار عرضه شد.
هنری نلسون مککینی، یک کپینویس که برای آژانس تبلیغاتی N. W. Ayer & Son کار میکرد، کلمه کتانی را برای اشاره به ماهیت ساکت و مخفیانه سول لاستیکی ابداع کرد.
کفشهای دیگر، به استثنای موکاسین، پر سر و صدا بودند در حالی که کفشهای کتانی عملاً بیصدا بودند.
(برند Keds توسط Stride Rite Corporation در سال 1979 خریداری شد که به نوبه خود توسط Wolverine World Wide در سال 2012 خریداری شد).
سال 1917 یک سال پرچمدار برای کفش های بسکتبال بود.
Converse All Stars، اولین کفشی که به طور خاص برای این بازی طراحی شده بود، معرفی شد.
کمی بعد، چاک تیلور، بازیکن نمادین آن روز، سفیر برند شد. این طرح در طول سالها تقریباً یکسان باقی مانده است و امروزه در منظر فرهنگی کاملاً محصور شده است.
همانطور که در پایان قرن نوزدهم، کفش های پاشنه کوتاه به طور فزاینده ای از بین رفتند و با آغاز قرن جدید، کفش های پاشنه بلند دوباره احیا شدند. با این حال، همه حاضر نبودند برای مد رنج بکشند.
در سال 1906، ویلیام ماتیاس شول، متخصص پا در شیکاگو، نام تجاری کفش اصلاحی خود را به نام دکتر شول عرضه کرد.
در دهه 1910، اخلاق و مد به طور فزاینده ای در تضاد بودند. از دختران خوب انتظار می رفت که با مجموعه ای از قوانین سختگیرانه بازی کنند، از جمله قوانینی که در مورد ارتفاع پاشنه کفش های زنانه وضع شده است. هر چیزی بیش از سه اینچ “ناشایست” تلقی می شد.